👀 Opowiadanie 👀

Hej.

Ostatnio liczba wyświetleń wzrosła. Były komentarze. Czasami 9, czasami nawet 14. Było fajnie. Ale wczoraj, przedwczoraj, zero komentarzy.. Czy naprawdę? To serio jest prawda? Możecie spróbować, i napisać komentarz pod każdym postem? Chcę ujrzeć chociaż kropkę, aby wiedzieć, kto tu jest, kto tu przychodzi, kto chce tu być! Gdyby nie wy, bloga by nie było. Gdyby nie komentarze, postów by nie było. Nic. Nic by nie było. Napiszcie chociaż jeden. Jeden jedyny. Ten ważny. Ten motywujący. Jeśli jesteś, to napisz kropkę. Będzie mi bardzo miło. Ciepło w sercu, że jesteście. Komentujecie. Dobrze, rozpisałam się o tych wyświetleniach, statystykach, komentarzach, itp., ale nic nie napisałam o poście.

Dzisiaj napiszę Wam trochę o moich ostatnich dniach. Ciężko mi jest tak siedzieć, i nic nie robić. Po prostu jak napiszę jakąś historię, to od razu jest mi lepiej. Także opowiem Wam mój dzisiejszy dzień. Uprzedzam jeszcze, że oceniam czwarty maja, dlatego, że nie wiem kiedy opublikuję posta. 

Na samym początku, rano, o 7:00 wstałam z łóżka. Mama zrobiła mi jajecznicę. Zjadłam. Była bardzo pyszna. Potem przebrałam się w białe, długie spodnie i czarną bluzkę z kotem. Następnie zobaczyłam czy wszystko mam spakowane. Napisałam do koleżanki, aby wzięła dzisiaj do szkoły pewną zabawkę z McDonalda. Wyszłam z domu. Otworzyłam schowek i wyjęłam rower. Potem przyjechałam do szkoły. Zajęło mi to około pięciu, siedmiu minut. Schowałam go do naszej szkolnej skrytki, a potem weszłam do szkoły. Zdjęłam kurtkę, buty i poszłam na górę. Na pierwszym polskim rozmawialiśmy o hymnie. Pracą domową było napisanie czegoś o tym, czemu "Mazurek Dąbrowskiego" był napisany przez Józefa Wybickiego, czemu to akurat ta piosenka.. Wyszliśmy na przerwę. Ja byłam z koleżanką. Oglądałam jej rysunki z zeszytu. Były naprawdę ładne. Odpoczynek między jednym, a drugim polskim był krótki. Tylko 5 minut. Na drugiej lekcji języka ojczystego rozmawialiśmy o komunikacji, w której nie używa się mowy. Lekcja minęła jeszcze szybciej niż poprzednia, gdyż nasza pani od polskiego rozmawiała ze swoim pupilkiem klasowym - Wiktorem. Następnie była kolejna przerwa. Nie pamiętam, co robiłam, aczkolwiek wiem, że potem była lekcja plastyki. Nie miałam kartki A3, więc narysowałam coś po drugiej stronie mojej zarysowanej. Mieliśmy narysować obrazek otwarty. Ja narysowałam Nyan Cat'a, z tęczą, która ciągnęła się po całym obrazku. Narazie jest to tylko szkic, jutro postaram się dokończyć. Moja koleżanka na tej lekcji akurat nic nie robiła, nie chciało jej się. Potem była matematyka, czyli chyba najciekawsza lekcja dzisiaj. Usiadłam ławkę dalej niż poprzednio, dlatego, że w mojej ławce było tak gorąco, jak nigdy. Rolety nic nie dawały. Później pani zaczęła na mnie krzyczeć, że siedzę w ławce dalej i znowu trafiłam na moje miejsce. Potem Patrycja zaczęła się wygłupiać. Ogólnie nikt jej nie lubi, od pierwszej klasy. Jest pośmiewiskiem. W 2, czy tam trzeciej klasie miała wszy. Wtedy to nikt nie chciał siedzieć z nią w ławce, ani być z nią w parze. Jak już ktoś z nią ćwiczył na wf-ie, czy coś takiego, to wszyscy się z niego śmiali. Jeśli już chodzi o samą sytuację z dnia dzisiejszego, to.. Nasza wieśniaczka spadła z krzesła. Przeturlała się po klasie, po czym zaczęła muczeć pani od matmy do ucha. Nagle weszła nasza wychowawczyni. Obie zaczęły wrzeszczeć na nią, więc takim cudem straciliśmy kolejną połowę lekcji. Na WF-ie było fajnie, wyszliśmy na dwór. Graliśmy w kosza, 4 drużyny. Jedną z nich wybierałam ja. Mój skład był dość dobry, a przynajmniej w porównaniu z innymi. Pierwszy mecz grała moja drużyna z niebieskimi. To było takie łatwe! Udało nam się. Wygraliśmy sześć do zera. WF minął w sumie szybko, aczkolwiek musiałam się szybko przebrać, bo był już dzwonek na przerwę. Następnie była przyroda. Uczyliśmy się o tęczy. Pani napisała na tablicy pewien wierszyk. "Czemu patrzysz, żabko zielona na grubego faraona?", a moja koleżanka, Wiktoria, ruda, przeczytała to tak: "Czemu patrzysz, rzadko zielona na grubego faraona?". Ubaw był przez całą lekcję. I to była już ostatnia lekcja...

Dziękuję za przeczytanie. Przepraszam, że czcionka się zmienia, aczkolwiek nie mogę tego naprawić. Weronika, jeśli to czytasz, to proszę, napraw tego posta.. z góry ci dziękuję.

Do zobaczenia, tam są drzwi..